Home Verhaal Fotoboek Discussiegroep



Overvalploeg Didam
> Situatie Didam op 10 mei 1940

Bronmateriaal
> Kaderlijst NL
> Tijdtafel 9/10 mei 1940

Verhalen en verslagen
> Verslag C.-22 G.B.
> Verslag C.-2-22 G.B.
> Verslag C.-1e-2-22 G.B.
> Verslag C.-3-22 G.B.

> Dagboek Klaas Kaspers
> Dagboek Henk Vernij
> Verklaring H. Vernij
> Verklaring W. Nova
> Verklaring van Zuuren

Kaartmateriaal
> Stafkaart Arnhem en omgeving 1933
> Vuurplan IJssellinie/Westervoort
> Duitse opmars IJssellinie Zuid

Personen
> Sergeant Klaas Kaspers


 

Verklaring korporaal H. Vernij.



Hierdoor verklaart ondergetekende H. Vernij, Duinoordseweg 22 te Oostvoorne, dat hij op 10 mei 1940 in de vroege ochtend in DIDAM als korporaal aanwezig was bij de ontwapening van 28 Duitsers in Nederlandse uniformen en dat hierbij geen officieren aanwezig waren.


27-5-1972

en..
Sergeant K. Kaspers was wachtcommandant en zat in het wachtlokaal, dat was in cafe „Het Zwijnshoofd“. Daar waarschuwde een van de beide wachtposten hem, dat er een rijwielpatrouille om doorlating vroeg. Sergeant Kaspers ging kijken, vertrouwde de zaak niet en liet mij wekken. We hebben samen even overleg gepleegd. De jongens werden gewekt. De mitrailleur (.......... ) wordt in stelling gebracht en onze jongens worden in een halve cirkel om de vermoedelijke Duitse patrouille opgesteld.

Intussen wek ik de Luitenant Koster. De Luitenant komt niet naar buiten en er komen geen orders van hem. De Sergeant besluit tenslotte de patrouille te ontwapenen.

Hij geeft de commandant der Duitsers opdracht zijn mannen in het gelid te zetten, wijst daarna op de door ons genomen maatregelen en zegt over te gaan tot ontwapening van de patrouille. De commandant verklaart zich daartoe bereid. Terwijl Sergeant Kaspers met de rest van onze troep de Duitsers onder bedreiging van de wapens in bedwang houdt, ontwapenen en fouilleren een soldaat en ik de patrouille.

Een hele tijd later, net voordat alle Duitsers in een bus zijn geladen (hun wapens zijn met een vrachtauto weggebracht) verschijnt er een tank. (We wisten toen niet het verschil tussen een tank en een pantserwagen, maar naar mijn indruk was, wat er toen opdoemde, een tank.) We besluiten niet te vuren. Het hele dorp loopt vol burgers.

Ik trek met een groepje terug tussen de huizen en we vernietigen onze wapens. Daarna trof ik achter een heg uit het zicht van de barak Luitenant T. Koster aan, die zich aan het ontdoen was van zijn sterren !!!!!

Toen ik met mijn groepje onbewapend en zonder bewaking op last van de Duitsers op weg was naar grenspost Babberich liep de (ontsterde) Luitenant Koster ook mee onder mijn leiding! Als hoogst aanwezige militair werd mij de leiding door de Duitsers gegeven! Toen de groep aan de Duitse grens kwam en onder Duits militair toezicht kwam te staan wilde de Heer Koster plotseling weer officier zijn! Officieren werden per auto verder vervoerd. Wij waren daarna lucht voor hem. Wij moesten lopend verder.

Een en ander heeft zo'n indruk op mij gemaakt, dat ik sindsdien geen enkel respect meer voor enig officier heb kunnen opbrengen.

Tenslotte verklaar ik, dat ik sinds ik de Luitenant Koster gewekt heb, geen order van Luitenant Koster heb ontvangen en ook heb ik niet geconstateerd, dat er enige order van hem is uitgegaan



 
Gebruiksvoorwaarden Copyright 2014-2015 J.F.D. Bruinsma, bijgewerkt op 19 februari 2015