Home Verhaal Fotoboek Discussiegroep



Overvalploeg Didam
> Situatie Didam op 10 mei 1940

Bronmateriaal
> Kaderlijst NL
> Tijdtafel 9/10 mei 1940

Verhalen en verslagen
> Verslag C.-22 G.B.
> Verslag C.-2-22 G.B.
> Verslag C.-1e-2-22 G.B.
> Verslag C.-3-22 G.B.

> Dagboek Klaas Kaspers
> Dagboek Henk Vernij
> Verklaring H. Vernij
> Verklaring W. Nova
> Verklaring van Zuuren

Kaartmateriaal
> Stafkaart Arnhem en omgeving 1933
> Vuurplan IJssellinie/Westervoort
> Duitse opmars IJssellinie Zuid

Personen
> Sergeant Klaas Kaspers


 

Dagboek van korporaal Henk Vernij



10 Mei 1940 breekt aan. 's Avonds de 9 Mei kregen we van 11 uur tot 9 uur in de ochtend of nog later alarmtoestand. Om de wacht wat gemakkelijker te maken, hadden we hem zo verdeeld dat we ook die nacht even lang opzaten om beurten. Nodig was het echter niet. Om drie uur, eerder half drie werd ik gewekt door een van de jongens of ik zo spoedig mogelijk wilde komen aangezien er een patrouille Duitsers over de grens was gekomen, waarschijnlijk verdwaald en nu door deze omstandigheden in moeilijkheid geraakt was. Nu veel geloofde ik er niet van, eerder had ik andersom gedacht als zoiets, wijl de Duitse soldaten bijzonder goed, zelfs beter als wij wisten waar de grens tussen beide landen lag.

Het bleek echter waarheid te bevatten. Grote consternatie het eerste ogenblik. Na echter alle jongens gewekt te hebben en de taak verdeeld, zagen we er niet meer tegenop en vonden het weer eens wat anders, een verzetje. Wel was het vreemd dat in de verte geweervuur te horen viel en zo nu en dan schoten van zwaar geschut of dergelijke.

Veel tijd om er aan te denken hadden we echter niet. De Duitsers moesten ontwapend worden en na overleg met een Luitenant gepleegd te hebben werd er aan de commandant der Duitsers uitgelegd wat er gedaan zou worden om de zaak zo spoedig mogelijk achter de rug te hebben.

Nu deze vond het goed en stuk voor stuk werden ze ontwapend. Ons viel wel op dat de wapens veel beter en handiger leken als van ons maar ieder land heeft zijn eigen type wapens.

Voor het zover was, was er een bus besteld en vrachtauto om ze verderop naar 't hoofdcommando te doen vervoeren. Voor versterking waren er reeds enige soldaten gearriveerd en bij 't vervoer onze taak over te nemen.

Op dezelfde tijd dat ze vertrokken en de versperring was opengegooid om de bus door te laten riepen de burgers die door het ongewone waren gewekt en kwamen kijken: een tank- een tank En het was waar, om de hoek draaide reeds een tank het dorp binnen. Wat nu te doen. Het was reeds duidelijk geworden aan ons dat het oorlog was met Duitsland. Dekking gezocht, opgebeld voor verdere orders, hetwelk niet meer nodig was, wijl de lijn dood bleef.

De Luitenant was niet meer te zien ook de sergeant niet en mij de overmacht te groot was, ook het nutteloze inzag om met levensgevaar onzerzijds te gaan proberen zonder dekking te kunnen vinden de versperring te vernielen, zodoende het doel dezer monsters van wagens tegen te houden niet opvolgen.

De jongens de toestand uiteenzetten en we het algemeen het beste vonden door de burgers die tussen ons in liepen te sparen, ons overgaven.

Voordat dit echter gebeurde eerst de wapens vernietigen. Nu dat ging vlot. Een zwaai met het geweer tegen een steen en de kolf brak af, dus onbruikbaar. Verdere wapens in een sloot evenals de munitie en onze uitrusting welke we twee jaar hadden schoongehouden bestond niet meer, en was dus oud roest.

Het ogenblik dat we overgaven was ontzettend. Met opgeheven handen te moeten lopen in een dorp dat je zo goed kenden. De machteloosheid waar je blijk van geeft was zwaar. <

Tot zover een gedeelte van mijn overzicht van mijn diensttijd. Dit gaat door met dat wat ik meemaakte als krijgsgevangene wat dus niet meer van belang is.

Zoals U gelezen heeft ontbreken er in dit alle namen, daar het niet geschreven is als rapport maar een terugblik.

Het missen van mij van de Luitenant en de sergeant is echter typerend. De Luitenant had ik eerder teruggevonden dan de Sergeant. Kas ontmoette ik eerst in 't Kamp in Duitsland.

Luitenant Koster echter was na door mij gewekt te zijn, niet meer als echte commandant naar buiten getreden en hebben Caspers en mijn persoon de Duitsers ontwapend zonder assistentie van de Luitenant.

Luitenant Koster is met mij er nog een klein aantal andere jongens zonder bewaking om ongeveer 6 uur 's ochtends ( de boeren waren aan 't melken) afgemarcheerd naar het grenskantoor.

Vandaar werd de Luitenant later met een andere officieren per auto verder vervoerd. Wat destijds onder ons wel wat wraakgevoelens te weeg brachten.


 
Gebruiksvoorwaarden Copyright 2014-2015 J.F.D. Bruinsma, bijgewerkt op 18 februari 2015